Presidenti amerikan Donald Trump ka vazhduar sulmet ndaj Bashkimit Evropian, duke e përshkruar atë si një kërcënim për lirinë dhe demokracinë, duke e akuzuar për një “zhdukje qytetërimi”.
Ndërkohë, presidentja e Komisionit Evropian, Ursula von der Leyen, ka zgjedhur të mbajë një qëndrim të heshtur ndaj këtyre sulmeve, duke ruajtur qëndrimin e saj të njohur të durimit dhe përmbajtjes.
Dokumenti i fundit i Strategjisë së Sigurisë Kombëtare të SHBA-së e përshkruan Evropën si një kontinent në rrezik të zhduken, duke e krahasuar Bashkimin Evropian me një “organ transnacional që minon lirinë dhe sovranitetin politik”.
Zëdhënësi i von der Leyen ka zgjedhur të mos komentojë menjëherë mbi këto akuza, duke u përmbajtur nga reagimi i drejtpërdrejtë. Kjo heshtje është bërë një pjesë e strategjisë së saj për të menaxhuar provokimet dhe talljet e shumta nga ana e Trump dhe administratës së tij.
Në këtë kontekst, Trump dhe aleatët e tij kanë vazhduar të shprehin mbështetje për “partitë patriotike” në Evropë, të cilat janë të afërta me të djathtën ekstreme, duke bërë thirrje për një korrigjim të kursit të Evropës.
Një pjesë e strategjisë amerikane përfshin shtyrjen e një marrëveshjeje paqeje midis Ukrainës dhe Rusisë, duke akuzuar qeveritë evropiane për paqëndrueshmëri dhe për shkelje të parimeve demokratike.
Përkundër sulmeve të përsëritura të administratës Trump, von der Leyen ka mbajtur një qëndrim të kujdesshëm dhe nuk ka reaguar ashpër. Në përgjigje të pyetjeve të gazetarëve lidhur me dokumentin e Strategjisë së Sigurisë Kombëtare të SHBA-së, zëdhënësi i von der Leyen tha se nuk ishin në gjendje të komentojnë akoma.
Ky qëndrim i saj është pasqyra e një politike të duruar dhe të ruajtur, që ka karakterizuar përgjigjet e saj ndaj provokimeve të shumta nga Trump. Kjo heshtje është vënë në dukje edhe nga disa vëzhgues, të cilët e konsiderojnë si një lëvizje të kujdesshme për të shmangur përshkallëzimin e tensioneve.
Trump, i njohur për stilin e tij të drejtpërdrejtë dhe provokues, ka reaguar ndaj qëndrimit të von der Leyen duke bërë shaka për fuqinë e udhëheqësve evropianë, ndërsa vazhdoi të kritikojë politikën e Bashkimit Evropian dhe përpjekjet e tij për të ndikuar në të.
