Tensionet në rritje midis SHBA-ve dhe Venezuelës kanë çuar në grumbullimin më të madh ushtarak në Karaibe që nga fundi i Luftës së Ftohtë.
Herën e fundit që kaq shumë anije luftarake dhe trupa amerikane u dërguan në rajon ishte në vitin 1989, kur Washingtoni shkarkoi nga detyra Presidentin e Panamasë Manuel Noriega – të cilin e akuzoi për trafik droge.
Por ngjashmëritë midis dy momenteve tejkalohen nga ndryshimet e tyre.
Më 16 dhjetor 1989, togeri i Marinës Amerikane Robert Paz ishte në pjesën e pasme të një Chevrolet Impala duke u drejtuar për në Hotel Marriott në Panama City për darkë, pikërisht kur tensionet e SHBA-ve me udhëheqësin e fortë panamez po arrinin pikën e vlimit.
Kur makina, e cila mbante katër personel ushtarak amerikan të stacionuar në vend, arriti në një pikë kontrolli të Forcave Mbrojtëse të Panamasë, gjashtë ushtarë rrethuan automjetin.
Pas një grindjeje, panamezët hapën zjarr ndërsa makina largohej, duke vrarë Paz.
Vdekja e tij vuri në lëvizje pushtimin amerikan të Panamasë katër ditë më vonë, më 20 dhjetor.
Ky mbetet pushtimi i fundit i madh amerikan në tokë të huaj në Amerikë.
Deri në fund të asaj që Uashingtoni e quajti “Operacioni Just Cause”, rreth 30 mijë trupa amerikane ishin mobilizuar dhe Noriega ishte detyruar të linte pushtetin dhe ishte dërguar me nxitim në Miami për t’u përballur me gjyqin për akuzat e kontrabandës së drogës.
OKB vlerëson se rreth 500 civilë panamezë u vranë gjatë pushtimit. SHBA-të pretendojnë se ishin shumë më pak, ndërsa kritikët e tyre thonë se ishin shumë më tepër.
Pushtimi i Panamasë ishte gjithashtu hera e fundit që pati një grumbullim të madh ushtarak amerikan në Karaibe në nivelin që po shohim tani në ujërat përreth Venezuelës.
Paralelet midis dy momenteve janë të dukshme, por edhe dallimet janë të dukshme.
Së pari, ngjashmëritë. Ato mund të ndahen nga disa dekada, por në secilin rast, një luftë fjalësh në rritje midis Washingtonit dhe një njeriu të fortë të Amerikës Latine pas viteve të armiqësisë çoi në një vendosje të madhe ushtarake amerikane në rajon.
Të dyja përfshijnë akuza nga Uashingtoni për përfshirje presidenciale në trafikimin e drogës, të cilat kanë rritur presionin e brendshëm mbi një udhëheqës të Amerikës Latine të rrethuar.
Në rastet e Noriegës dhe Presidentit Venezuelan Nicolás Maduro, argumenti kryesor i qeverisë amerikane është se ata dhe qeveritë e tyre trafikuan drogë.
Në fund të fundit, premisa se presidenti kundërshtar është, në thelb, një bos droge është bërë justifikimi që Washingtoni i ka ofruar publikut amerikan për të gjitha hapat e mëvonshëm.
Të dy kombet kanë gjithashtu një rëndësi të madhe strategjike – në Kanalin e Panamasë dhe rezervat e mëdha të naftës së Venezuelës – gjë që i rrit ndjeshëm rreziqet.
Megjithatë, ndryshimet janë gjithashtu të theksuara.
Burimi: BBC.
