Faza e grupeve e Botërorit të Klubeve ka shërbyer për shumë gjëra. Për të konfirmuar ndjesitë, për të mbijetuar ndaj mungesave dhe, mbi të gjitha, për të kuptuar pak më mirë skakierën taktike të Xabi Alonsos. Trajneri ka formësuar në ecje e sipër një ekip që mbërriti i kushtëzuar nga mungesat, por u përgjigj me vendosmëri: 3 fitore, 7 gola të shënuar dhe vetëm 2 të pësuar. Në mes të këtij starti të mirë, disa emra kanë dalë veçanërisht të përforcuar. Jo vetëm për paraqitjen e tyre, por edhe hapësirën e re që iu ka dhënë trajneri bask.
Sepse, kur një trajner vjen me urgjenca konkurruese dhe pjesë që duhen bashkuar, hapësira për improvizim është minimale. Megjithatë, Xabi ka arritur diçka të vlefshme: të zbulojë talente, të ripërcaktojë pozicione dhe të aktivizojë futbollistë që ishin në plan të dytë. Nuk ka qenë një proces i fjalimeve të mëdha, por i vendimeve kirurgjikale. Një lëvizje taktike këtu, një besim i rinovuar atje. Dhe në këtë skenar të ri, disa lojtarë kanë kaluar nga roli dytësor në pjesë që përshtaten natyrshëm në skemë. Jo me dekret, por nga logjika e thjeshtë meritokratike.
Fytyra e re e Güler
Evolucioni i Arda Güler në këtë Kupë Bote për Klube nuk është matur me gola apo driblime, por me mirëkuptim. Në një skenë që kërkonte rend dhe pjekuri, i riu turk ka bërë një hap përpara, duke zënë një zonë për të cilën ishte i destinuar, mesfusha qendrore. Xabi Alonso e lëvizi në ndeshjen e dytë kundër Pachuca dhe e vendosi më pranë bazës së aksionit. Ishte një “deklaratë qëllimi” që përfundoi me gol. Ka lojtarë që e bëjnë lojën më të bukur dhe të tjerë që e gjallërojnë atë. Arda tregoi se mund t’i bëjë të dyja.
Nuk ishte rastësi. “Ka kontroll të mirë dhe di të qëndrojë afër qendërmbrojtësve”, – tha Xabi në konferencë. Nga ai pozicion, Arda e preku më shumë se kurrë topin, zgjodhi mirë ritmet dhe solli qetësi në një ekip që ndonjëherë nxitohet nga natyra. Nuk i duheshin zbukurime: luajti me dy prekje, bashkëpunoi mirë me Valverde e Tchouaméni dhe tregoi se, kur roli e kërkon, mund të jetë më shumë busull sesa shkëndijë. Larg krahut, ku zakonisht niset për të gjuajtur, tregoi një profil më “cerebral”. Një Arda tjetër, ndoshta më i dobishëm sesa i hijshëm, por më i nevojshëm.
Rinovim edhe në prapavijë
Njëri u prezantua si risi, tjetri kishte tashmë njëfarë peshe. Sidoqoftë, të dy kanë ecur përpara nën kujdesin e Xabi Alonsos. Dean Huijsen, i sapo mbërritur, ka kaluar nga lojtari premtues me fizik të mirë në një qendërmbrojtës me autoritet. Sërish e udhëhoqi ekipin e bardhë për nga pasimet, saktësia dhe ndërhyrjet, ndaj Salzburgut. Dhe nuk është vetëm çështje statistikash, duket sikur topi e kërkon atë. Nuk fshihet, nuk e largon topin pa kujdes, nuk improvizon. Di kur të thyejë linjat dhe kur jo. Kjo, në një sistem që ndërton nga prapavija, vlen sa ari. Në moshën 20-vjeçare, prania e tij duket e padiskutueshme edhe kur Xabi t’i ketë të gjithë të gatshëm.
Në krah të tij, Tchouaméni ka treguar se nuk ka rol që nuk e kapërdin dot. Në këtë Botëror për Klubet ka luajtur si mesfushor difensiv, si qendërmbrojtës dhe, mbi të gjitha, ka qenë i domosdoshëm. Xabi e zhvendosi në mbrojtje pas përjashtimit të Asencios në ndeshjen e dytë, e përsëriti si qendërmbrojtës në ndeshjen e fundit. Francezi e kreu detyrën pa hezitim, pa humbur forcën, as leximin taktik. Trajneri bask e bëri të qartë se është kyç në skemën e tij. Dhe kjo ndihet. Sa herë ekipi ka nevojë për ekuilibër, aty është Aurélien. Mbulon hapësirat, fiton duelet dhe ndërton lojën e ekipit.
Të harruarit dhe të rinjtë
Në një Real Madrid që është mësuar të shohë gjithmonë yjet e tij, Fran García ka vendosur të bëjë zhurmë nga qëndrueshmëria. Pa bërë bujë, ai është përshtatur në një sistem që kërkon sulm nga krahët, “oksigjen” në mbrojtje dhe kuptim taktik. Në modulin taktik të Xabi Alonso, anësorët nuk janë thjesht krahë. Ata duhet të zgjerojnë lojën, të bashkëpunojnë dhe të korrigjojnë. Dhe aty, mbrojtësi i majtë ka ecur nga më pak drejt më shumë. Ndaj Salzburgut u shfaq sërish i sigurt, i thellë dhe i përkushtuar. Me Mendy, ende larg ritmit konkurrues, dhe pa një zëvendësues natyral në stol, ai ka gjetur pozicionin nga ku lufton të mos mbetet zgjidhje e përkohshme.
Më përpara, por me të njëjtin profil të heshtur, është futur Gonzalo García. Tre ndeshje si titullar dhe në dy prej tyre i ka luajtur të plota 90 minutat. Ka marrë pjesë drejtpërdrejt në 3 nga 7 golat e ekipit në këtë fazë të grupeve. Të dhënat, të ftohta, nuk thonë gjithçka. Ajo që ka rëndësi është si e ka shfrytëzuar momentin e tij. Në një kontekst të shënjuar nga mungesat e Mbappé dhe Endrick, lojtari i akademisë nuk është kufizuar ta meritojë vendin e tyre. Ka ushtruar presion, i ka bërë shokët më të mirë, është shfaqur mes linjave dhe ka ditur të jetë aty ku ndodhin gjërat. Kandidatura e tij për të mbetur në ekipin e parë është më se serioze.
The post Nga hije në protagonistë të Botërorit për Klube, lojtarët që Xabi Alonso i “valorizoi” menjëherë appeared first on Telesport.
