Nga cila jetë të fillojmë për të folur për Andrea Carnevale? Ish-futbollist dhe tani drejtues, krye seleksionues i Udinese (“klubit të cilit i jam mirënjohës që më pranoi në një moment të vështirë të jetës sime”), sulmues që ka fituar dy tituj me Napolin, që ka menduar për Franco Baresin (“kampion autentik, i jam pranë”), që ka shënuar shumë dhe ka mbushur faqet e revistave të zërave të rrugës. Një fëmijë që ka qarë shumë, njeri që e ka falur krimin më të tmerrshëm.
Dhe ia ka dalë ta rrëfejë, ka vendosur gjithçka në një libër (“Fati i një bomberi”). Tani përpiqet të luftojë kundër femicidit dhe dhunës në familje, që të mos vriten më gra si nëna e tij dhe të mos ketë më jetimë si ai. Që prej një viti e gjysmë jeton këtë jetë të re si “megafon” për t’iu dhënë zë atyre që nuk dëgjohen dhe ngritur vetëdijen mbi një temë që fatkeqësisht është shumë aktuale dhe që ka shënuar ekzistencën e tij 50 vite më parë. Të gjitha këto duke nisur nga historia e tij, “ajo e një fëmije që pa të ëmën të vdiste, e vrarë nga babai me sëpatë”.
Çfarë do të thotë ta kesh rrëfyer atë tmerr?
Që atëherë ndihem më mirë. Më telefonoi shoqata ‘Telefono Donna’ dhe nga atë moment takova shumë gra nën mbrojtje. Kjo më preku shumë. Kisha dëshirë të nxirrja në dritë historinë time, që njerëzit t’i njohin situatat e dhunës, gratë të denoncojnë, të mbrohen nëse pësojnë dhunë dhe jetimët të kenë fatin që kam pasur unë, Andrea Carnevale.
Po babain e falët? Nëse mund të flitet për falje…
Po, gjithmonë shkoja ta takoja në burg. Doja të shihja si ishte, nëse përmirësohej. Në familje nuk është folur kurrë për këtë, as për babain tim që u vetëvra para syve të mi, sepse më sulmoi brutalisht. Do të ishte një tragjedi tjetër nëse nuk do të ishte vëllai im… Dhimbja ishte shumë e madhe, por zemra edhe më shumë. Kisha një baba të sëmurë. Po flasim për 50 vite më parë, nuk kishte mjete apo ilaçe si sot, por sigurisht diçka mund të ishte bërë. Sinjalet ishin të qarta çdo natë.
Si ju duket sot Serie A, pas merkatos së verës?
Vetëm Napoli është përforcuar vërtet. Është bërë kryeqyteti i futbollit tonë.
Goditja më e mirë?
Të mbash Conte. Napoli është gjithëpërfshirës, bëri gjithçka që ai të qëndrojë.
Çfarë shije ka të fitosh në Napoli?
Spektakolare. Hakmarrje, fitore, rivalitet. Dhe magjia e Diego-s…
Maradona, shoku juaj i madh…
Një gjenial. Dhurata më e mirë që mund të më ndodhte. Një ditë luanim kundër Ascolit, ishim të parët, tifozët na fishkëllyen. Unë kisha vështirësi, ai u afrua dhe më tha ‘tani shëno’. Më dha një shuplakë në shpatull dhe shtyu përpara. Unë shënova gol, i thashë publikut që na fishkëllente të shkonte në ferr, pastaj kërkova falje. Dhe fituam.
A ka një vend në Napoli që lidhet me kujtime të veçanta të Maradonës?
Sinqerisht? Diskotekat. Njëherë ishim duke pirë në një piano-bar në orën 2:30 të natës, teksa një djalë e pyeti se çfarë po bënte në atë orë. Ai i tha prerë: Merru me punët e tua. Kur nuk ishte në fushë, askush nuk duhej t’i thoshte çfarë të bënte.
Edhe ju përfunduat në faqet e gossip-it…
Dhe e përjetova shumë mirë. Isha një djalë i bukur, mora atë pjesë të jetës që më pëlqente shumë.
Mendo sikur atëherë të ishin rrjetet sociale…
Ndoshta do kisha pasur më shumë mundësi (qesh).
Ju dhe Paola Perego ishit çifti perfekt i revistave…
Isha me një grua nga bota e spektaklit dhe kam dy fëmijë të mrekullueshëm prej saj. Për mua ishte bukur, nuk mund të hidha baltë mbi një histori dashurie të dëshiruar dhe ku u deshëm.
Çfarë babai jeni për fëmijët tuaj?
I dashur dhe i përzemërt, jo shumë komunikues, por po përmirësohem. Fatkeqësisht, askush nuk më mësoi ndonjëherë.
Kombëtarja, kënaqësi apo pendesë?
Pendesa që nuk mund ta heq dot. Isha përgatitur mirë për Botërorin, pastaj ndaj Austrisë më ra një çift topash të lehtë dhe në fund vendin tim e mori shoku im, Schillaci. Ma vodhi vendin, por e meritonte atë Botëror.
Kur e kthen kokën pas, çfarë sheh?
Shumë më thonë se mund të bëja më tepër. Edhe unë pajtohem, por si fëmijë nuk do kisha menduar kurrë të luaja me Zico dhe Maradona. Mendoj se jam një djalë me fat. Jeta ime në futboll ka qenë sukses dhe kthim. Tani jam një njeri më i mirë dhe në paqe me veten.
The post Carnevale bën rrëfimin drithërues: Babai vrau nënën time, ia fala. Pastaj sulmoi mua dhe u vetëvra… appeared first on Telesport.
