Një grua nga Kosova është dënuar në Zvicër për përfitim të paligjshëm të ndihmës për papunësi, pasi për një vit kishte marrë përfitime, ndërkohë që ishte e punësuar.
Rasti, që sipas prokurorisë duhej të çonte në dëbimin e saj nga vendi, mori një kthesë ndryshe në Gjykatën e Lartë, e cila vendosi të mos e dëbojë, me arsyetimin se kjo do të kishte pasoja të rënda për familjen e saj.
Sipas mediave zvicerane, gruaja kishte përfituar mbi 11,000 franga në ndihma papunësie nga fundi i gushtit 2019 deri në fund të gushtit 2020, ndërsa ishte e punësuar si pastruese dhe kishte fituar rreth 17,000 franga.
Ajo kishte raportuar rrejshëm çdo muaj se nuk ishte e punësuar, duke mashtruar autoritetet për një periudhë të gjatë.
Në dhjetor të vitit 2021, pas një njoftimi nga Sekretariati Shtetëror për Çështjet Ekonomike, filluan hetimet kundër saj.
Gjatë marrjes në pyetje, ajo pranoi fajin dhe tha se kishte vepruar kështu për shkak të borxheve të mëdha të burrit të saj.
Në maj 2023, Prokuroria Publike e Rheinfelden-Laufenburg ngriti aktakuzë dhe kërkoi një gjobë ditore dhe dëbim nga vendi.
Megjithatë, Gjykata e Qarkut vendosi vetëm dënim me gjobë për marrje të përsëritur të paligjshme të përfitimeve dhe e liroi nga akuzat për mashtrim të shumëfishtë, duke refuzuar edhe dëbimin.
Prokuroria ankimoi vendimin dhe rasti shkoi në Gjykatën e Lartë, e cila pranoi se në këtë rast ekzistonte mashtrimi i qëllimshëm dhe vendosi ta dënojë gruan me 60 tarifa ditore prej 90 frangash dhe një gjobë prej 1,350 frangash.
Pavarësisht kësaj, Gjykata e Lartë nuk urdhëroi dëbimin nga Zvicra, duke theksuar se një masë e tillë “do ta shkatërronte familjen” e të akuzuarës. Gjykata gjithashtu theksoi se motivi i saj nuk kishte të bënte me përfitime luksoze, por me një nevojë të krijuar nga borxhet familjare.
Rasti ka ngjallur diskutime në Zvicër mbi kufirin mes ndihmës sociale, mashtrimit dhe ndëshkimeve me dëbim, sidomos kur në mes janë përfshirë faktorë humanë dhe familjarë.
