Shteti hebraik kreu më shumë se 20 sulme para agimit të së shtunës, “më të dhunshmet” e këtij viti.
Kjo nuk është hera e parë që nga rënia e Bashar al-Assad që Izraeli është paraqitur si mbrojtës i pakicës druze për të zgjeruar ndikimin e tij në Siri.
Por kurrë shteti hebre nuk ka shkuar aq larg sa pas serisë së përplasjeve sektare që shpërthyen më 28 prill, midis fraksioneve sunite dhe grupeve të armatosura druze në periferi të Damaskut, duke rrezikuar kërcënimin e një pushtimi të përhershëm ushtarak.
Pasi kërcënoi vazhdimisht të ndërhynte në Siri për të mbrojtur afërsisht 700 mijë druzë të vendit, shteti hebre vazhdoi fushatën e tij ushtarake duke nisur më shumë se 20 sulme në vendet ushtarake para agimit të së shtunës, “më të dhunshmet” e këtij viti sipas Observatorit Sirian për të Drejtat e Njeriut (SOHR), pas dy të tjerave të kryera javën e kaluar.
Po atë ditë, OKB-ja i bëri thirrje Izraelit që “menjëherë” të ndërpresë veprimet e tij në vendin fqinj.
Raundi i fundit i sulmeve nga Tel Avivi erdhi pasi forcat qeveritare siriane u vendosën në Sahnaya dhe Sweida të enjten për të rivendosur qetësinë.
Po atë ditë, agjencia zyrtare e lajmeve SANA raportoi se në Jaramana ishte arritur një marrëveshje që individët të dorëzonin armët e tyre të rënda dhe që trupat qeveritare të vendoseshin në rajon.
Kjo qetësi e trazuar nuk e ka penguar shtetin hebraik të shtyjë ofensivën e tij edhe më tej.
Të shtunën në mëngjes, një deklaratë ushtarake njoftoi se ushtria izraelite ishte “vendosur në Sirinë jugore dhe është gati të parandalojë hyrjen e forcave armiqësore në zonën e fshatrave druze”, pa dhënë detaje të mëtejshme mbi numrin e trupave të mobilizuara ose fushëveprimin e këtij vendosjeje.
Këto zhvillime perceptohen nga shumë vëzhgues si një përpjekje për të shfrytëzuar frikën e pakicës druze për të zgjeruar kontrollin e saj territorial mbi Sirinë.
Dy ditë pasi dhjetëra druzë në Izraelin verior protestuan për të treguar solidaritet me bashkëfetarët e tyre në Siri, Kryeministri Benjamin Netanyahu zhvilloi një takim me udhëheqësin e tyre shpirtëror, Sheikh Muwafaq Tarif.
I cituar në një deklaratë nga zyra e Kryeministrit, ky i fundit deklaroi se veprimet e Tel Avivit në Siri “i dërguan një mesazh pengues regjimit (në Damask)”.
Disa analistë besojnë se qëndrimi i Izraelit është motivuar kryesisht nga dëshira për të detyruar qeverinë e përkohshme të udhëhequr nga Ahmad al-Shareh të normalizojë marrëdhëniet me shtetin hebre.
Pas përmbysjes së regjimit të Assad-it, Netanyahu urdhëroi ushtrinë të “merrte kontrollin” e zonës së demilitarizuar tampon në Lartësitë e Golanit, në skaj të pjesës së pllajës së pushtuar nga Tel Avivi në vitin 1967 dhe të aneksuar në vitin 1981.
Me pamje nga Izraeli verior, ky rrip toke, i përcaktuar nga një marrëveshje shkëputjeje e nënshkruar midis Tel Avivit dhe Damaskut në vitin 1974, pret paqeruajtës të OKB-së sipas traktatit.
I paraqitur dhjetorin e kaluar si i kufizuar dhe i përkohshëm, vendosja izraelite është zgjeruar ndjeshëm që atëherë.
Teksa disa burime tregojnë se Ahmad al-Shareh do të ishte i gatshëm të ringjallte marrëveshjen e vitit 1974, ai thuhet se refuzon çdo lëshim territorial, veçanërisht në Lartësitë e Golanit.
Zyrtarisht, duke kërkuar të parandalojë kërcënimin potencial që paraqesin autoritetet e reja siriane, të cilat janë produkt i grupeve islamike, Tel Avivi mund të kërkojë kështu të rrisë kërcënimin e federalizimit të vendit në mënyrë që të intensifikojë presionin.
Sipas disa vëzhguesve, shteti hebraik po kërkon gjithashtu të përmbajë ndikimin në rritje të Ankarasë në vend.
“Izraeli është i shqetësuar nga fundi i luftës civile në Siri, nga e drejta e popullit sirian për të përcaktuar të ardhmen e vet, si dhe nga erërat e unitetit dhe integritetit”, u tha gazetarëve të shtunën presidenti turk Recep Tayip Erdogan, përpara se të shtonte: “Izraeli, i cili nuk ngurron t’i vërë flakën Lindjes së Mesme, është gjithashtu thellësisht i shqetësuar nga forca e Turqisë në rajon dhe progresi që ka bërë”.
“Marrë nga L’Orient le Jour”, përshtatur për “Albanian Post”.
