Më shumë se 500 ditë pa energji elektrike.
Nuk është thjesht një numër: janë 500 ditë errësirë, qirinj që digjen deri në fitilin e fundit, zemra që ndalojnë para dyerve të spitaleve, uji i ndotur që u jepet fëmijëve që nuk kanë zgjidhje tjetër dhe një luftë që vret jo vetëm me bomba, por nga etja, uria dhe sëmundjet.
Që në momentin e parë të luftës, Gaza është zhytur në errësirë.
Nuk ka dritë përveç flakëve që gllabërojnë shtëpitë, nuk ka ndriçim, përveç ndezjeve të raketave që çajnë qiellin. Nuk mjaftuan bombardimet; rrethimi ka shtrënguar dhe ditët kalojnë pa rrymë, pa ujë, pa karburant, pa ilaçe.
Sikur vetë lufta të mos ishte aq mizore.
Tani situata ka marrë një kthesë edhe më të errët. Izraeli jo vetëm që e ka zhytur Gazën në ndërprerjen e saj të zakonshme, por ka ndërprerë energjinë elektrike në vendet që i mbajnë njerëzit gjallë: spitale, impiante dekripëzimi të ujit, objektet e trajtimit të ujërave të zeza.
Mesazhi ishte i qartë: dorëzohu ose vdis.
Gjatë dhjetë ditëve të fundit pikat kufitare janë mbyllur plotësisht. Asgjë nuk hyn, asgjë nuk del. Pa ushqim, pa ilaç, pa karburant – asgjë për të siguruar vazhdimësinë e jetës.
Dhe kur rryma u mbyll, nuk ishte një dështim teknik apo një krizë e përkohshme. Ishte një akt i qëllimshëm për të prerë gjakun e jetës së 2.3 milionë njerëzve.
Në çdo njësi të kujdesit intensiv ka një trup të pezulluar midis jetës dhe vdekjes, i varur nga një ventilator që furnizohet me energji elektrike. Tani, këto makina po mbyllen, njëra pas tjetrës.
Në pavijonet e dializës dhjetëra pacientë kanë nevojë për trajtime të rregullta, por pajisjet mjekësore janë ndalur. Pacientët me probleme të zemrës, pacientët me kancer, të sapolindurit në inkubatorë, temperaturat e të cilëve rregullohen me energji elektrike: të gjithë tani po përballen me vdekjen e afërt.
Mjekët punojnë me duar të zhveshura, duke u përpjekur të shpëtojnë këdo që munden në mes të pafuqisë totale.
Ilaçet që kërkojnë ftohje janë në rrezik të prishjes, gjaku nuk mund të ruhet për kirurgji urgjente dhe operacionet tani kryhen nga drita e zbehtë e telefonave celularë ose pishtarëve.
Gaza është bërë një dhomë e madhe urgjence, pa mjete, pa furnizime, pa shpresë.
Por energjia elektrike nuk është e vetmja gjë që ka ikur. Uji është ndërprerë gjithashtu, pasi i vetmi impiant i shkripëzimit në Gazën jugore është ndalur për shkak të mungesës së energjisë.
Gjashtëqind mijë njerëz tani janë pa ujë të pijshëm të pastër.
Imagjinoni të jetoni në një zonë lufte, në një kamp refugjatësh pa strehë dhe ende të mos jeni në gjendje të gjeni një filxhan të vetëm me ujë të pastër.
Situata nuk është e re në Gaza, por po përkeqësohet çdo ditë e më shumë. Etja i konsumon të gjithë dhe ato pak puse të mbetura prodhojnë ujë të ndotur, të përzier me ujërat e zeza, megjithatë ai mbetet opsioni i vetëm për mbijetesë.
Si jetojnë pa energji elektrike?
Çdo aspekt i jetës së përditshme është kthyer në një betejë: ushqimi është pothuajse i pamundur të arrihet dhe gatimi i gazit është bërë një gjë e rrallë. Si përgatiten vaktet? Vështirë se gjenden copa druri ose përdoren soba primitive.
Nata e përfshin plotësisht qytetin: asnjë dritë, përveç qirinjve që shkrihen ngadalë, njësoj si shpresat e banorëve të Gazës, të cilat shuhen me çdo ditë rrethimi shtesë.
Karikimi i telefonave celularë është bërë një punë e përditshme, që do të thotë se shumë prej tyre kanë humbur aftësinë për të kontaktuar me të dashurit ose për të qëndruar të informuar për të rejat më të fundit, shkruan La Repubblica, transmeton albanianpost.
Studentët që përpiqen të studiojnë nuk kanë energji elektrike, bizneset janë bllokuar dhe rrugët janë bërë edhe më të rrezikshme.
Alternativa?
Panele diellore, por ato janë të shtrenjta dhe të papërballueshme për shumicën e njerëzve.
Gjeneratorët kërkojnë karburant, por karburanti është i pakët dhe tepër i shtrenjtë. Edhe kur është i disponueshëm, ai shitet shpejt dhe është i paqëndrueshëm.
Jeta në Gaza sot nuk është thjesht një luftë e përditshme: është një provë brutale e mbijetesës në mes të askundit absolut.
Nëse kjo situatë vazhdon, do të pasojnë epidemitë.
Uji i kontaminuar do të sjellë kolerën dhe infeksionet gastrointestinale, spitalet do të kthehen në morgje, uria do të rritet dhe nuk do të ketë rrugëdalje.
Megjithatë, asgjë nuk ndryshon.
Bota shikon në heshtje, duke folur për një armëpushim, por duke mos kuptuar se Gaza nuk ka nevojë vetëm për një armëpushim: ajo ka nevojë për lehtësim urgjent, një fund të rrethimit dhe rivendosjen e jetës për një popull që është lënë të thahet në errësirë për më shumë se 500 ditë.
Gaza sot është pa energji elektrike, pa ujë, pa ilaçe, pa ushqim, pa dritë, pa zë që dëgjohet.
Derisa?
